عسل بدیعی فعالیت حرفه ای خود را در عالم سینما در سال 1375 با حضور در اثر ارزشمند "بودن یا نبودن" به کارگردانی کیانوش عیاری که داستان آن درباره اهدای عضو به بیماران نیازمند بود، آغاز کرد. حضور موفق بدیعی در این فیلم به حدی تاثیرگذار بود که تمامی اهالی سینما معتقد بودند که یک ستاره جدید در سینما ظهور کرده است. فیلم بعدی عسل بدیعی، "دست های آلوده" به کارگردانی سیروس الوند بود که وی در آن، در کنار ستاره های مشهور سینمای ایران یعنی هدیه تهرانی، امین حیایی و ابوالفضل پورعرب ایفای نقش می کرد. "دست های آلوده" برای عسل بدیعی خوش یُمن بود چراکه وی توانست کاندید دریافت سیمرغ بهترین بازیگر مکمل زن در هجدهمین جشنواره فیلم فجر برای این فیلم شود و حضورش بر پرده نقره ای را تثبیت نماید.

اما ادامه مسیر بازیگری عسل بدیعی در سینما با حضور در 2 فیلم "هفت پرده" و "از صمیم قلب" روند موفقیت آمیز گذشته را تکرار نکرد و مشکل زمانی بیشتر شد که وقفه ای طولانی میان حضور او در فیلمها رخ داد. عسل بدیعی پس از 3 سال، در فیلم موفق "شمعی در باد (پوران درخشنده)" در نقشی کوتاه ظاهر شد که توفیقی برای وی به همراه نداشت و در ادامه نیز وقفه های طولانی مدت او بر پرده نقره ای ادامه پیدا کرد تا کم کم تماشاگران نام عسل بدیعی را کمتر به خاطر بیاورند.

این بازیگر سینمای ایران پس از آن در فیلم های (۱۳۷۹) هفت پرده (فرزاد مؤتمن)، (۱۳۷۹) از صمیم قلب (بهرام کاظمی)، (۱۳۸۴) پروانه‌ای در مه (محمدجواد کاسه‌ساز)، (۱۳۸۵) سربلند (سعید تهرانی) و (۱۳۸۷) روز هشتم (مهدی کرم پور) و (۱۳۸۸) هم خانه به سلامت بانو در فلق بود، بازی کرد. عسل بدیعی همچنین در 2 سریال تلویزیونی نیز به نامهای "زمین انسانها" (1389) و "ششمین نفر" (1390) حضور پیدا کرده بود.

عسل بدیعی 35 ساله و متولد سال ۱۳۵۶ در تهران بود. وی فارغ التحصیل علوم تغذیه از دانشگاه آزاد اسلامی بود. عسل بدیعی همسر سابق فریبرز عرب‌نیا بود. یكی از شایعات در ارتباط با وی این است كه او به علت یك ضربه شدید روحی قصد خودكشی داشته است. شبكه ایران وابسته به روزنامه ایران در این ارتباط نوشت: مسمومیت دارویی شدید عامل اصلی مرگ مغزی بدیعی عنوان شده و این در حالی است که برخی احتمال خودکشی این بازیگر را داده اند به این معنا که وی قصد داشته با مصرف تعداد بالایی قرص دیازپام خود را به دیار باقی بفرستد! دلیل این عمل بدیعی هم قرارگیری در یک وضعیت روحی تکان دهنده بوده است.

دکتر مجید درگاهی مسئول هماهنگ کننده ی تیم پیوند اعضا بیمارستان مسیح دانشوری گفت: عسل بدیعی بعد از ظهر روز دهم فروردین به دلیل دچار شدن به سردرد و حالت تهوع توسط اورژانس به بیمارستان منتقل شدند درحالیکه مسمومیت و اوردوز به هیچ وجه از علائم وی نبوده و به همین دلیل و تشخیص ندادن علت شب یازدهم به بیمارستان لقمان منتقل شد.

وی ادامه داد: در بیمارستان لقمان ساعت ۱۲ ظهر مرگ مغزی وی تایید شد و علت مرگ هم طی بررسی های اولیه پارگی عروق مغزی وبه دنبال آن خونریزی مغزی مشخص شده است و ایست تنفسی وی در این وضعیت مزید برعلت شد و وی شب گذشته برای اهدای اعضا به بیمارستان مسیح دانشوری منتقل شد.

درگاهی عنوان کرد: مرگ مغزی وی توسط ۴ متخصص و افزون برآن نماینده قوه قضائیه و پزشک قانونی تایید شده است و طبق موافقت خانواده وی و همچنین میل باطنی وی و در خواستش برای اهدا اعضایش آن هم در جشن نفس همه ی اعضای داخلی از جمله قلب، دو کلیه، کبد و ریه ی وی اهدا شد. این در حالی است که پیش از این خبرگزاری‌های ایران مرگ خانم بدیعی را مسمومیت شدید دارویی عنوان کرده بودند.

همزمان رضا داوود نژاد، بازیگر سینمای ایران و شوهر خواهر عسل بدیعی به خبرگزاری ایرنا گفت: "مشکل تنفسی این بازیگر باعث شد که وی را به سرعت به بیمارستان منتقل کنیم. وی به خاطر مشکل قلبی ناشی از دشواری تنفسی و در نهایت مرگ مغزی در بخش ICU بیمارستان لقمان بستری شد." به گفته آقای داوود نژاد "متاسفانه شایعات و اکاذیبی مبنی بر مسمومیت دارویی بدیعی در رسانه‌ها منتشر شده که صحت ندارد و وی تنها به خاطر مشکل تنفسی به بیمارستان منتقل شد."

داوود نژاد در ادامه با اشاره به جزئیات پیوند اعضای پیکر عسل بدیعی گفت: قلب، دو کلیه، ریه، کبد و هرآنچه که از اعضای وی قابل اهدا کردن بود طبق وصیت خودش اهدا کردیم و آماده هستیم تا پیکر وی را به خاک بسپاریم.

بنا به گزارش ایسنا و براساس اعلام خانواده‌ بدیعی، قرار است پیکر عسل بدیعی ساعت 9:30 صبح یکشنبه 18 فروردین ماه از مقابل تالار وحدت به سوی قطعه هنرمندان در بهشت زهرا (س) تشییع شود. همچنین براساس اعلام آن‌ها،‌ سه‌شنبه (20 فروردین‌ماه) ساعت 15 مراسم یادبودی برای این بازیگر در مسجد بلال صداوسیما برگزار خواهد شد.

یادداشت زیر آخرین نوشته های مرحوم عسل بدیعی است که در شبکه اجتماعی منتشر شده بود :

حس می‌کنم از گور برخاسته‌ام... تولدی در راه است و بوی عطرش در فضایم جاریست.




ضمن عرض تسلیت به خانواده محترم بدیعی، جامعه هنری ایران و تمامی دوستدارانش،
از خداوند متعال برای آن مرحومه علو درجات و برای بازماندگانش صبر و شکیبایی مسئلت می نمائیم.

روحش شاد و یادش گرامی باد